Σκίτσο με μαρκαδόρο και ακουαρέλα.
Το λάτρευα όταν ήμουν παιδί και το λατρεύω ακόμα.
Είναι κομμάτι των παιδικών μου αναμνήσεων και κομμάτι της ψυχής μου.
Μαζί του εξερεύνησα τα σοκάκια και τις ομορφιές του χωριού μου.
Μου αναπτέρωσε το ηθικό στις κόντρες με τα άλλα παιδιά και με έμαθε να μην
το βάζω κάτω όταν πάθαινε κάτι και έπρεπε να το μαστορέψω.
Το είχε ο πατέρας μου όταν ήταν νέος και το έχει ακόμα για να τον πηγαινοφέρνει
στο περιβόλι και σε δουλειές μέσα στο χωριό.
Μαριέλα λυπάμαι που χάθηκα αλλά η ζωή μου είναι ενα ποδήλατο:). πιστεύω να σε ανταμείψω με το πιο πάνω σκίτσο και θέλω να πιστεύω πως οι αναρτήσεις θα επανέλθουν στον αρχικό τους ρυθμό.
Το ίδιο ισχύει και για τον πολύ καλό και
αξιοσέβαστο φίλο Ντίνο
αλλά και για όλους τους ανώνυμους και
επώνυμους φίλους του blog.
Kαλώς ήλθες φίλη Βασιλική και πάλι στην μπλογκοπαρέα μας, η απουσία σου ήταν αισθητή και αναμένουμε με χαρά τα καινούργια σου έργα, καλή συνέχεια !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασιλική μου, αυτό το "αξιοσέβαστος" τι το ήθελες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραλίγο θα ίσχυε γιατί η μητέρα μου όταν ήμουν μικρός με προέτρεπε να γίνω δεσπότης. Αν ακολουθούσα την προτροπή της, σήμερα μπορούσε ίσως να ήμουν και αρχιεπίσκοπος "αξιοσέβαστος" και να μου φιλούσες το χέρι χα, χα,χα... Θαυμάσιο σκίτσο το ποδηλατάκι. Κι εγώ από μικρός τα αγαπούσα και είχα φτιάξει ένα μαζεύοντας από δω και από κει εξαρτήματα. Η αγάπη μου για το ποδήλατο συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το 1978 είχα αγοράσει ένα για τη μικρή μου κόρη όταν τελεώσε το δημοτικό. Το έχω ακόμη, μετά από επισκευές, στη Χαλκιδική και το χρησιμοποιώ για ψώνια και βόλτες, με αγάπη. Καλό σου βράδυ και να σε βλέπουμε και να σε ακούμε. Φιλιά!
Με ανταμείβεις με το παραπάνω.... είναι ΤΕΛΕΙΟ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετική τόσο η σύνθεση όσο και η τεχνική....
φιλάκια πολλά!
δεν πειράζει όλοι χανόμαστε κάποια στιγμή αρκεί να είσαι καλά!
Καλωσόρισες και από μένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήμία από τους ...ανώνυμους....
με το όνομα Χριστίνα
Κι αναρωτιέμαι:
ΑπάντησηΔιαγραφήυπάρχουν άραγε "παλιά" ποδήλατα?...
Γιατί, ακόμη κι αν μας θυμίζουν παλιές παιδικές αναμνήσεις, ακόμη μυρίζει φρέσκια πάνω τους η μπογιά?....
;-)
ART-TRAVELLER
ΑπάντησηΔιαγραφήόπως πάντα πολύ καλός υποστηρικτής και ιντερνικός φίλος!!!
Να 'σαι καλά πάντα.
Dinos-Art
ΑπάντησηΔιαγραφήΧα,χα τότε θα σου λεγα " την ευχή σου δέσποτα" χα,χα.
Πάντα με χιούμορ και πληθωρικός συναισθηματικά. Είσαι αυτός που κατέχει και μεταδίδει με απλό και όμορφο τρόπο,είσαι απλά υπέροχος!!!
Ντίνο μου προσπαθώ να με ακούτε και να με βλέπετε και αυτό θέλω, η ζωή μας όμως είναι λίγο δύσκολη τώρα τελευταία και ο χρόνος πολύ ελάχιστος.
Περνάω απο τα blog αλλά δε προλαβαίνω να αφήσω σχόλια.
φιλί καρδιακό!!!
Mariela
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πάρα πολύ για το ενδιαφέρον σου,με συγκίνησες ιδιαίτρα, ναι, είμαι καλά και αυτό έχει σημασία, όλα τα άλλα τα βρίσκουμε.
Χαίρομαι που σου άρεσε το σκιτσάκι,
είμαι πιο πολύ του σκίτσου και το ξέρεις:)
Καλά να περνάς.
Χριστίνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ανώνυμοι κρύβουν την γοητεία στα σχόλια!!!
Σε υποδέχομαι λοιπόν στο blog με
χαμόγελο και πιστεύω να τα ξαναπούμε.
reflection
ΑπάντησηΔιαγραφήναι μυρίζει φρέσκια πάνω τους η μπογιά γιατί αυτοί που τα έχουν τα προσέχουν και τα αγαπάνε.
Τα βάφουν και τα ξανα βάφουν για να τα έχουν σαν καινούργια γιατί δεν θέλουν να τα χάσουν.
Η διατήρηση ενός παλιού ποδηλάτου
(και οχι μόνο) κρύβει μερακι και αγάπη για αυτό και όσο περίεργο και να σου φαίνεται, ναι είναι παλιό,αλλά σαν καινούργιο στα μάτια των άλλων.
Αυτή άλλωστε είναι και η διαφορά
του φτωχού απο τον πλούσιου.
Ο πλούσιος θα το πετάξει και θα πάρει άλλο γιατί μπορεί και δεν τον ενδιαφέρει να το μαστορέψει, ενώ ο φτωχός δεν εχει αυτή την δυνατότητα, η αν την έχει πρέπει να καλύψει άλλες ανάγκες.
Να ΄σαι καλά και σε ευχαριστώ.